ສາລະໜ້າຮູ້

ນິທານເລື່ອງ: “ເກີບຄູ່ສຸດທ້າຍ” ຢູ່​ໃນບ້ານ​ນ້ອຍໆ​ແຫ່ງ​ໜຶ່ງ, ມີ​ພໍ່ລຸງຄົນ​ໜຶ່ງ​ຊື່ວ່າ “ລຸງ​ເຕ້ຍ”. ລາວເປັນພຽງຊ່າງຫຍິບເກີບທຳມະດາ. ທຸກໆມື້ລາວມັກນັ່ງຫຍີບເກີບຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ແຖວຕະຫຼາດ. ລາວບໍ່ເຄີຍເອີ້ນຄ່າຫຍິບເກີບໃນລາຄາທີ່ແພງ ແລະ ລາວກໍບໍ່ເຄີຍປະຕິເສດໃຜ. ມື້ໜຶ່ງ, ໄດ້ມີເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ວ່າ “ສົມໝາຍ” ໄດ້ຍ່າງຕີນເປົ່າໄປຫາລຸງເຕ້ຍ. ຕີນຂອງລາວດຳ ແລະ ເປື້ອນເຕັມໄປດ້ວຍບາດແຜ. ລາວ​ໄດ້​ເອົາ​ເກີບ​ເກົ່າ​ທີ່​ຈີກ​ຂາດ​ທີ່ເກັບມາ​ຈາກ​ຖັງ​ຂີ້​ເຫຍື້ອ ເພື່ອຂໍໃຫ້ລຸງເຕ້ຍຊ່າງຫຍິບເກີບຊ່ວຍຊ້ອມແປງ. ລາວເວົ້າຢ່າງອ່ອນໂຍນວ່າ, “… ລຸງ “ຫຼານຢາກໃສ່ເກີບໄປໂຮງຮຽນ ແມ່ບໍ່ມີເງິນຊື້ເກີບໃໝ່ໃຫ້ຫຼານ.” ລຸງຊ່ວຍແປງໃຫ້ຫຼານໄດ້ບໍ? ເມື່ອລຸງເຕ້ຍໄດ້ຍິນ ແລະ ເຫັນແນວນັ້ນກໍໄດ້ມິດງຽບໄປຊົ່ວຄາວ…… ກ່ອນ​ຈະ​ລຸກ​ຂຶ້ນ, ລຸງ​ໄດ້​ຈັບເອົາ​ກ່ອງ​ໄມ້​​ທີ່​ລາວ​ເກັບ​ໄວ້​ກ້ອງ​ໂຕະ. ພາຍໃນກ່ອງມີເກີບໜັງສີດໍາຄູ່ໜຶ່ງ – ຍີ່ຫໍ້ໃໝ່. ລຸງຄ່ອຍໆຈັບມັນ ແລະ ຍື່ນເກີບໃຫ້ ທ. ສົມໝາຍ. ແລະ ລຸງໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ເກີບຄູ່ນີ້ແມ່ນຂອງຂວັນທີ່ລຸງຕັ້ງໃຈເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍຂອງລຸງ ແຕ່ຕອນນີ້ລາວບໍ່ຢູ່ແລ້ວ” ສົມໝາຍໄດ້ຂອບໃຈ ແລະ ຮູ້ສຶກດີໃຈຈົນນ້ຳຕາໄຫຼອາບໜ້າ.ມື້ຕໍ່ມາ… ສົມໝາຍໃສ່ເກີບໄປໂຮງຮຽນດ້ວຍຄວາມຍິ້ມແຍ້ມແຈ່ມໃສ, ໃນຂະນະທີ່ລຸງເຕ້ຍໄດ້ແຕ່ຍັງນັ່ງຍິ້ມແບບມີຄວາມສຸກ… ຂໍ້ຄິດ: “ຄົນດີ ອາດບໍ່ໄດ້ມີຊື່ສຽງທີ່ໂດ່ງດັງ ແຕ່ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ ສ່ອງແສງໄດ້ໄກກວ່າດວງດາວ” ແລະ ບາງຄັ້ງ… ຂອງຂັວນທີ່ມີຄ່າທີ່ສຸດ […]

ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຍົກເອົາເລື່ອງນີ້ມາເວົ້າ? ນັ້ນກໍເພາະວ່າໃນປີທີ່ຜ່ານມາ ເຮົາໄດ້ເຫັນການປ່ຽນແປງ ແລະ ການພັດທະນາທີ່ວ່ອງໄວຂອງ AI ຢ່າງກ້າວກະໂດດເຊິ່ງເປັນສັນຍານວ່າ ໃນອະນາຄົດອັນໃກ້ນີ້ມັນຈະສົ່ງຜົນກະທົບຫຼາຍຢ່າງຕໍ່ການດໍາລົງຊີວິດ ແລະ ການເຮັດວຽກຂອງຄົນເຮົາ. ປັດຈຸບັນການນໍາໃຊ້ AI ເຂົ້າມາຊ່ວຍໃນເລື່ອງຕ່າງໆ ແລະ ການຊອກຂໍ້ມູນແມ່ນມີຄວາມວ່ອງໄວຫຼາຍ. ສະນັ້ນ ການນໍາໃຊ້ AI ຈຶ່ງເປັນໜຶ່ງໃນທັກສະທີ່ເຮົາຄວນຮຽນຮູ້ໄວ້ໃນໂລກຍຸກ AI” ພວມເຂົ້າມາເພີ່ມເຕີມການດຮັດວຽກແບບວິທະຍາສາດ.